Son zamanlarda kendim de dahil olmak üzere unuttuğum birçok şey vardı.Bu tempo beni öyle yerlere sürkleyip teslim etmiş ki.Eve geldim.Koltuğa yayıldım ve tüm günün acısını yastıktan çıkarırken bir ses duydum.Mutfaktaki tv den geliyordu..Şu ses;Zeki müren-Ömrüm Seni Sevmekle Son Bulacaktır..
Kendimi dinlerken bana yardımcı olan tek adam.Nasıl kadife bir sestir tanrım böyle.Hiç birşeyden hiçbir tınıdan yada hiçbir gırtlaktan aldığımı hazzı bu sesten aldığım kadar almam.Unutmuşum işte.Unutunca sanki kendimi de küstürdüm gibi geliyor ona karşı.Bir vefa borcum varmış gibi.Sanki onu dinlerken benim farkına varır da beni görürmüş gibi hissederim nedense..
Başlıkta söyledikleri uzayıp da gidiyor.Bir belgeselinde,anlatmak istediklerim şu şekilde devam ediyor;
1962’den sonrasını yazmamış, yazmak istememişti. En büyük aşkını zaman zaman dile getirse de ne kim olduğunu öğrenebildik ne aşkın yaşanı yaşanmadığını...Anılarını yıllar sonra kaleme aldığında Bursa’da kapı komşusu olan yeşil gözlü esmer güzeli bir kızdan söz etmiş, ona olan aşkını söylemeden kızın evlendiğinden dem vurmuştu ama magazin basını bütün çabalarına karşın gerçek aşkının ya da aşklarının kim olduğunu, kimler olduğunu öğrenemedi. Makyaj yapıyor olmasından, sahneye mini etekler, şortlar rengarenk cıvıl cıvıl kostümlerle çıkıyor olmasından hareketle cinsel tercihi hakkında yorumlar yapıldı, imalarda bulunuldu. Şöferleri, aşçıları yardımcıları “cinsel tercihlerini” herkese anlatmakla tehdit etti ama o bunların hiç birine en azından görünürde pabuç bırakmadı. Kırılan kalbini, incinen onurunun, insanlara duyduğu güvenin sarsılmasını da içine gömdü. Bir televizyon programında cinsel yaşamı ile ilgili imalara verdiği yanıtta gizliydi herşey;“Tanrı’nın istediğinin önüne geçilmez. Tanrı nasıl nasih ederse öyle olur.”
Şimdi bir kadeh de kuş sütü,bir parça beyaz peynir bir de sevdiğin olacaktı dizlerinin dibinde.Dünyanın en mutlu anı.Mutlu olmayı özlemişim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder