Bugün pazar, bu yazı okunmaz belki ama olsun tutamıyorum kendimi. Yazacağım yeter açıl kenara ukturk.
Blogmania'ya yaş günü hediyesi olarak geldim. Kendi isteğimle, bizzat ben geldim. Bir zamanlar mütemadiyen her gün "Hadi ces, gel yaz bizde" diyen ukturk'e "Teklifin geçerli mi?" dedim o da bayıldı, ayılttık falan sonra hemen geldim ben de. Durum böyle oldu.
cesetizleri'ni özledikçe gelip burada yazacağım ki ben o salak kızı çok acayip özlüyorum ne yalan söyleyeyim.
Bu yazı ilk olduğu için bazı konuları açıklığa kavuşturayım dedim.
Ces neden gitti?
Ces gitti çünkü sebepleri vardı ve bu sebepler bir iki değil bir sürüydü.
Gitmeyi hiç istemiyordum aslında ama mecbur kaldım. Blogum 3 senedir açık, yazmadığım dönemi çıkarırsak 1 senedir yazıyordum ve Reader'dan takip edenlerle birlikte 1000'i aşkın düzenli okurum vardı. Bunun dışında her gün yüzlerce yeni ziyaretçim vardı. 100-150 yorumlu yazılarım olmuştu. Ama sonra gittim. İnsan şu durumda durup dururken gittiğimi düşünemez herhalde. O kadar insana birden sırtımı dönmüş gibi oldum ama bu şarttı artık elimden başka bir şey gelmiyordu çünkü.
Bazıları benim hayali bir karakter olduğumu söyledi. Yazdıklarım yalanmış, insanlarla dalga geçmişim. Böyle bir şey yok. Evet blog camiasından arkadaşım yoktu, yüz yüze görüştüğüm kimse olmadı ama yazdıklarımda samimiydim, kimseyle görüşmeme nedenim uzakta oluşumdu. Ayrıca hayali şeyler anlatacak olsam, emin olun daha mükemmel yazılar yazardım ama o zaman kimseyi arkadaşım gibi benimseyemezdim çünkü insanları kandırmış olurdum.
Ayrıca arkadaşım olmak isteyen kimseye de sırtımı dönmedim. Kendimi saklamak için çaba verdim ama blog yazarlarından internette görüştüğüm samimi dostlarım da oldu, yüzümü gördüler, sesimi duydular.
Şimdi ne yapıyorum neredeyim?
Son yazımda da söylemiştim şimdi yeni blogum ve yeni bir mahlasım var. Başka biri olarak yazıyorum.
Mail yoluyla ulaşan arkadaşlara yeni adresimi de verdim hatta. Gerçi uzun zamandır maillerimi açmıyorum ama o dönemde "aha şimdi herkes mail atar" dememe rağmen kimseden mail gelmeyince "hıh işte kızım sen bu kadarsın, kimsenin umurunda değilsin" demişliğim de var. ehi :)
Yeni hesabımla da eski dostları takibe devam ediyorum. Eski dostlar dönüp yüzüme bakmasa da, olsun ben okuyorum yine de.
Aslında bakın bakın ben ces'im demek istiyorum ama uluorta yazılır ve Google Amca yakalar diye yazamıyorum işte engelim bu. Yoksa blog yazarlarından kaçıyor değilim.
Yeni bloga ara vermeyeceğim, kapatmayacağım da. Daha kalıcı olacak. Birkaç ay oldu açalı, şimdilik güzel gidiyor. İçimi döküyorum oraya da. Henüz daha kişisel yazılara ağırlık vermedim ama ilerleyen günlerde günlük olarak da kullanacağım yine. cesetizleri'ne, millet acır diye yazamadığım yazıları da farklı bir formatta orada yazıyorum, yazacağım. ces'i özlüyorum. Ukturk ve eskilerden arkadaşlar hâlâ ces dese de bana, alışacaklar herhalde bakalım. Artık Blogmania sayesinde ces olma duygumu tatmin edeceğim. Her gün "Döneyim ben, yok yok kızım ne dönmesi, yok döneceğim, dönme, dönerim" gibi iç ses çatışması yaşamaktan bıkmıştım.
Blog yazmayı çok seviyorum, ces olmayı da çok seviyorum. Arkadaşlarımı çok seviyorum, seviyorum da seviyorum işte.
Bu geçen zamanda ne oldu?
Ben ıssız köyden geri döndüm çünkü yerine geldiğim öğretmen askerden döndü bana da kapıyı gösterdiler.
Şimdi yine evde ders çalışıyorum ilkokul çocukları gibi.
Annem dışarı çıkıp koca bulmam gerektiğini söylüyor. Daha hâlâ anlatmadım onlara Gloomcuğumu. Seneye inşallah bakalım o işi de halledeceğim. 1,5 sene geçirdik Gloomla, bazı arkadaşlar ayrıldığım için blogu kapattım zannedip "Sevgili bulan blogu kapatıyor" diye düşünse de, öyle değil. Biz birlikteyiz hem sevgili bulunca kapatacak olsam 1,5 sene önce yapardım bunu değil mi ama?
Öyle işte efendim.
Ces'i buradan okumaya devam.
Sev seni seveni aşk nedir bileni kaçma öpsün sizi cesetizleri
Bugün pazar, bu yazı okunmaz belki ama olsun tutamıyorum kendimi. Yazacağım yeter açıl kenara ukturk.
Blogmania'ya yaş günü hediyesi olarak geldim. Kendi isteğimle, bizzat ben geldim. Bir zamanlar mütemadiyen her gün "Hadi ces, gel yaz bizde" diyen ukturk'e "Teklifin geçerli mi?" dedim o da bayıldı, ayılttık falan sonra hemen geldim ben de. Durum böyle oldu.
cesetizleri'ni özledikçe gelip burada yazacağım ki ben o salak kızı çok acayip özlüyorum ne yalan söyleyeyim.
Bu yazı ilk olduğu için bazı konuları açıklığa kavuşturayım dedim.
Ces neden gitti?
Ces gitti çünkü sebepleri vardı ve bu sebepler bir iki değil bir sürüydü.
Gitmeyi hiç istemiyordum aslında ama mecbur kaldım. Blogum 3 senedir açık, yazmadığım dönemi çıkarırsak 1 senedir yazıyordum ve Reader'dan takip edenlerle birlikte 1000'i aşkın düzenli okurum vardı. Bunun dışında her gün yüzlerce yeni ziyaretçim vardı. 100-150 yorumlu yazılarım olmuştu. Ama sonra gittim. İnsan şu durumda durup dururken gittiğimi düşünemez herhalde. O kadar insana birden sırtımı dönmüş gibi oldum ama bu şarttı artık elimden başka bir şey gelmiyordu çünkü.
Bazıları benim hayali bir karakter olduğumu söyledi. Yazdıklarım yalanmış, insanlarla dalga geçmişim. Böyle bir şey yok. Evet blog camiasından arkadaşım yoktu, yüz yüze görüştüğüm kimse olmadı ama yazdıklarımda samimiydim, kimseyle görüşmeme nedenim uzakta oluşumdu. Ayrıca hayali şeyler anlatacak olsam, emin olun daha mükemmel yazılar yazardım ama o zaman kimseyi arkadaşım gibi benimseyemezdim çünkü insanları kandırmış olurdum.
Ayrıca arkadaşım olmak isteyen kimseye de sırtımı dönmedim. Kendimi saklamak için çaba verdim ama blog yazarlarından internette görüştüğüm samimi dostlarım da oldu, yüzümü gördüler, sesimi duydular.
Şimdi ne yapıyorum neredeyim?
Son yazımda da söylemiştim şimdi yeni blogum ve yeni bir mahlasım var. Başka biri olarak yazıyorum.
Mail yoluyla ulaşan arkadaşlara yeni adresimi de verdim hatta. Gerçi uzun zamandır maillerimi açmıyorum ama o dönemde "aha şimdi herkes mail atar" dememe rağmen kimseden mail gelmeyince "hıh işte kızım sen bu kadarsın, kimsenin umurunda değilsin" demişliğim de var. ehi :)
Yeni hesabımla da eski dostları takibe devam ediyorum. Eski dostlar dönüp yüzüme bakmasa da, olsun ben okuyorum yine de.
Aslında bakın bakın ben ces'im demek istiyorum ama uluorta yazılır ve Google Amca yakalar diye yazamıyorum işte engelim bu. Yoksa blog yazarlarından kaçıyor değilim.
Yeni bloga ara vermeyeceğim, kapatmayacağım da. Daha kalıcı olacak. Birkaç ay oldu açalı, şimdilik güzel gidiyor. İçimi döküyorum oraya da. Henüz daha kişisel yazılara ağırlık vermedim ama ilerleyen günlerde günlük olarak da kullanacağım yine. cesetizleri'ne, millet acır diye yazamadığım yazıları da farklı bir formatta orada yazıyorum, yazacağım. ces'i özlüyorum. Ukturk ve eskilerden arkadaşlar hâlâ ces dese de bana, alışacaklar herhalde bakalım. Artık Blogmania sayesinde ces olma duygumu tatmin edeceğim. Her gün "Döneyim ben, yok yok kızım ne dönmesi, yok döneceğim, dönme, dönerim" gibi iç ses çatışması yaşamaktan bıkmıştım.
Blog yazmayı çok seviyorum, ces olmayı da çok seviyorum. Arkadaşlarımı çok seviyorum, seviyorum da seviyorum işte.
Bu geçen zamanda ne oldu?
Ben ıssız köyden geri döndüm çünkü yerine geldiğim öğretmen askerden döndü bana da kapıyı gösterdiler.
Şimdi yine evde ders çalışıyorum ilkokul çocukları gibi.
Annem dışarı çıkıp koca bulmam gerektiğini söylüyor. Daha hâlâ anlatmadım onlara Gloomcuğumu. Seneye inşallah bakalım o işi de halledeceğim. 1,5 sene geçirdik Gloomla, bazı arkadaşlar ayrıldığım için blogu kapattım zannedip "Sevgili bulan blogu kapatıyor" diye düşünse de, öyle değil. Biz birlikteyiz hem sevgili bulunca kapatacak olsam 1,5 sene önce yapardım bunu değil mi ama?
Öyle işte efendim.
Ces'i buradan okumaya devam.
Sev seni seveni aşk nedir bileni kaçma öpsün sizi cesetizleri
0 comments:
Yorum Gönder